Λευκωσία, 29 Μαΐου: Δύο εκδηλώσεις ‘τρέχουν’ μετά τις 6 τ’ απόγευμα. Η μία στην Πλατεία Ελευθερίας και η άλλη στην Πλατεία Αρχιεπισκόπου Κυπριανού.
Παρκάρω κάτω από το μεγάλο ΟΧΙ, περπατώ κατά την Ελευθερία, γυρίζω κατά του Αρχιεπισκόπου και το βράδυ ξαναπερπατώ ως την Ελευθερία. Mπαγκ – μπαγκ πετάγομαι από τη μια πλατεία στην άλλη, μπαγκ – μπαγκ αντηχούν σα μπαλάκια μες το μυαλό μου τα ονόματα. Μια χαρά της πάνε της κάθε πλατείας σήμερα……..
Στην πλατεία της Ελευθερίας έχουμε την Πανευρωπαϊκή Κινητοποίηση στις Πλατείες της Ευρώπης για Αμεσοδημοκρατική πολιτική ζωή και έξοδο από την οφθαλμαπάτη της δημοκρατίας. Στην πλατεία Αρχιεπισκόπου Κυπριανού έχουμε τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Μακαρίου. Ναι, του ιδίου Μακαρίου.
Στην Ελευθερίας είχαμε συνέλευση….
Στην Αρχιεπισκόπου είχαμε προσέλευση…
Στη μία πλατεία είχαμε πανό, αφίσες
στην άλλη είχαμε λάβαρα και σημαίες.
Κατ’ ακρίβεια, στη μία πλατεία είχαμε ημερομηνία 29 Μαΐου 2011 και στην άλλη 29 Μαΐου 1975.
Χωρίς δράματα, αλλά ούτε και εξιδανικεύσεις, οι δύο πλατείες σήμερα είχαν απόσταση 36 χρόνια και μία κοσμοθεωρία. Οι ημερομηνίες που αναφέρω είναι αληθινές. Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί στην Αρχιεπισκόπου στο ΊΔΙΟ κτίριο, άκουσα την ΄ΙΔΙΑ γλώσσα που εξέπεμπε το ραδιόφωνο του ΡΙΚ τη δεκαετία του ΄70 και είδα το ΙΔΙΟ πλήθος να περιμένει να δει τον ΙΔΙΟ ηγέτη ΤΟΥ.
Όλοι ήταν εκεί: μαθήτριες και μαθητές με τη σχολική στολή, στρατιώτες με τη στρατιωτική στολή, ιερωμένοι με την ιερατική στολή, κυρίες και κύριοι στην ίδια στάση, ακόμα και αυτός ο Βάσος Λυσσαρίδης!
Και ο Ηγέτης δεν άφησε κανένα απογοητευμένο. Το τελετουργικό επέτυχε, η κοσμική τάξη αποκαταστάθηκε: ο Ηγέτης Aναστήθηκε.
O Hγέτης Ζει.
Λένα
φαλιες 
Τραγικό